We are not done with war yet. World's pacifists can sit aside and think of new ways to uproot the social or political causes of conflict or wait for the next turning point in history to proclaim the end of war and be once again disappointed. In the meantime, as war remains relevant, Richard Shultz and Andrea Dew attempt to shed some light on the "something new, something old" nature of contemporary warfare that seems to puzzle many state officials and academics, even more so since a glaring example of it (Iraq) is bogging down the world's superpower.

Με την κατάρρευση των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινιακής Αρχής και με τη συμφωνία επαναπροσέγγι- σης Φατάχ-Χαμάς της 23ης Απριλίου 2014, μεταβλήθηκαν κατά τρόπο ουσιώδη οι ισορροπίες στη διένεξη Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Η παλαιστινιακή πολιτική πραγματικότητα καλείται να επιλέξει στρατηγική ως προς το Ισραήλ και τη διαμεσολαβητική ισχύ των ΗΠΑ. Καλείται επί- σης να επιλέξει τον τρόπο με τον οποίον θα διαχειρισθεί τον 7ετή πολιτι- κό διχασμό που μεσολάβησε. Παράλληλα, η ισραηλινή πλευρά προσπα- θεί να σφυγμομετρήσει τις πολιτικές τάσεις που θα επικρατήσουν στη Ραμάλα και στη Γάζα μετά τη συμφωνία της παλαιστινιακής επαναπρο- σέγγισης, ενώ όλα εξαρτώνται από το εάν και κατά πόσον θα τεθούν οι προϋποθέσεις εκείνες που θα καταστήσουν εφικτή τη συνέχεια της ειρηνευτικής διαδικασίας

Η κρίση στη Συρία αποτελεί από τη μία πλευρά μέρος της καθυστερημένης ένταξης της περιοχής στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση και από την άλλη το τέλος του νεωτερικού πολιτικού-ιδεολογικού προγράμματος του αραβικού εθνικισμού. Ο ανταγωνισμός για την περιφερειακή ηγεμονία συμπλέκεται με προ-νεωτερικές συγκρούσεις δημιουργώντας ένα πολύ προβληματικό γεωπολιτικό σκηνικό.

Η ισραηλινό-παλαιστινιακή διαμάχη έχει τη μαγική ιδιότητα να προσελκύει αυτόματα την προσοχή σε κάθε φαινομενική αναμόχλευση, παρά τα επαναλαμβανόμενα αποτυχημένα μοτίβα της. Και σε αυτή τη περίπτωση, όμως, η νέα “συμφιλίωση” Φατάχ-Χαμάς, οι ομιλίες του Ομπάμα και του Νετανιάχου στην Ουάσιγκτον, δεν φαίνεται να αποτελούν τίποτα παρά επιτόπιους ελιγμούς. Ωστόσο, αυτοί οι “άσκοποι ελιγμοί” γίνονται εν μέσω “Αραβικής Άνοιξης” και τα “νέα” από το εδώ και αρκετά χρόνια στάσιμο περιφερειακό μέτωπο “μαθαίνονται” στο Ισραηλινο-Παλαιστινιακό.

“Εντυπωσιακό το αεροπλανοφόρο σας κύριε αλλά εμείς πολεμάμε στην έρημο” ήταν, σύμφωνα με τον Patrick Porter, o τίτλος μιας βρετανικής στρατηγικής επιθεώρησης.[1] Αυτός ο τίτλος αποτελεί εισαγωγή στον “στρατιωτικό οριενταλισμό” της Γαλλίας και της Βρετανίας στην περίπτωση της Λιβύης.[2] Ο αρχικός σχεδιασμός των δύο χωρών ήταν απλός και ευκρινής: η παρουσία των πλοίων και των αεροπλάνων της συμμαχίας στα ανοικτά των λιβυκών ακτών, μερικές επιθέσεις εκ του μακρόθεν και η πολιτική νομιμοποίηση του ΟΗΕ και του ασθμαίνοντος Αραβικού Συνδέσμου θα ήταν αρκετά για να παραλύσουν το καθεστώς Καντάφι, να οδηγήσουν σε μαζικές αποσκιρτήσεις και στάσεις στο στρατόπεδο του δικτάτορα και, τέλος, να δώσουν τη νίκη στην αντιπολίτευση. Όταν γράφονταν αυτές οι σκέψεις ο ανωτέρω σχεδιασμός είχε οδηγηθεί σε αδιέξοδο.

Both pro-Iranian and anti-Iranian camps have been taken in by the drama surrounding Iranian President Ahmedinejad’s visit to Lebanon. The idea of Ahmedinejad, who is considered to be Hizbullah’s chaperone, overlooking the northern border of Israel – the closest he has ever been to a country he does not recognize and utterly despises - is as ever in Lebanon one person’s nightmare and another one’s paradise. However, instead of indulging ourselves in images of glory and warfare scenarios, exploring the interests of the various ‘talented divas’, who have been keeping Lebanese politics busy for years and are equipped with a long-time performance experience – seems to be more reasonable. In other words, this visit is far too complex to be analyzed in a one-sided manner.

Authors: Evangelos Diamantopoulos, Costas Faropoulos, Maria Kourpa, Iris Pappa, Charitini Petrodaskalaki, Aliki Sofianou

"The greatest fear is fear itself". Ian Lustick, Professor of Political Science at the University of Pennsylvania, quotes the words of Franklin Roosevelt in an effort to prove that the United States has an alternative way to fight terrorism. The War on Terror has resulted in more damage than the actual attacks of September 2001. It has disoriented public opinion as well as foreign and domestic policymakers from the real threats. The US is currently hunting ghosts, allowing the enemy plenty of time to reorganize and become stronger out of the fear of weakness, which is the actual message terrorism itself implies.