The Arab Spring swept countries which share many common denominators, one of which is the socioeconomic disparity. Inexorably, political turmoil causes economic havoc. The stability and prosperity of the economies that were affected by the Arab Spring are a major concern to all and sundry; namely to their people, to all the other countries in MENA that managed to sharply “escape” the Arab Spring and, not to mention, the international community.

Last year’s events have caused a domino effect in the region of the Middle East and the developments could not have left the Hashemite Kingdom of Jordan unaffected. The impact of these events became apparent both on the domestic issues and on the relations of the Kingdom with other states and actors. To some extent the developments in Jordan resembled those in the rest of the Arab World. On the total, though, Jordan’s case is different.

The ongoing war in Gaza is a typical case of a war that is not meant to offer any significant change to the general equilibrium of the conflict. It is a strategic ?World War I?, an inconclusive trench war which was born out of the impasse of a truce and is destined for the stalemate of another one. It is an escalation towards a situation of limited options. Moreover, it is asymmetrical not only in terms of means and actors but also and most importantly in terms of aims: the Israeli side strives for military goals while Hamas? objectives are political.

Η αδράνεια του καθεστώτος στο ζήτημα των πολιτικών μεταρρυθμίσεων σε συνδυασμό με την οικονομική αποτυχία των κυβερνητικών προγραμμάτων ανάπτυξης κατέστησε τη Συρία μια χώρα υποψήφια για εξέγερση. Οι παράγοντες που ξεχωρίζουν το καθεστώς της Συρίας από εκείνα της Αιγύπτου, της Τυνησίας και της Υεμένης και του δίνουν κάποια λαϊκή νομιμοποίηση είναι η στήριξη που παρέχει η Δαμασκός στην Χεζμπολάχ και την Χαμάς καθώς και η εμπόλεμη κατάσταση με το Ισραήλ εξαιτίας της κατοχής των υψωμάτων του Γκολάν. Ωστόσο η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που ισχύει από το 1963[1], η διαφθορά, η φτώχεια, η ανεργία, ο μονοκομματισμός. η στέρηση των στοιχειωδών πολιτικών δικαιωμάτων αποτελούν παράγοντες που ευνοούν την εξέγερση στη Συρία όπως και στην περίπτωση της Αιγύπτου, της Τυνησίας και της Υεμένης.