ΚΕΝΤΡΟ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΩΝ, ΜΕΣΑΝΑΤΟΛΙΚΩΝ & ΙΣΛΑΜΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

Ο Υπουργός Εξωτερικών του Μπαχρέιν Sheikh Khaled σε συνέντευξή του, την 1η Οκτωβρίου στην εφημερίδα al-Hayat, πρότεινε τη δημιουργία μόνιμου περιφερειακού φόρουμ στη Μέση Ανατολή που θα περιλαμβάνει όλα τα Αραβικά κράτη καθώς και την Τουρκία, το Ιράν και το Ισραήλ. Η πρόταση του Υπουργού ήρθε να επιβεβαιώσει προηγούμενη δήλωσή του σε λόγο που εκφώνησε τον περασμένο Σεπτέμβριο σε συνάντηση των μελών της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών

Λέγεται ότι δεκαοχτώ χρόνια μετά το θάνατο του προφήτη Μωάμεθ, ο τρίτος χαλίφης της αυτοκρατορίας των Rashidun, Uthman Ibn Affan, έστειλε αντιπροσώπους στον Κινέζο αυτοκράτορα Γκαοτζόνγκ (Gaozong) για να τον μυήσουν στο Ισλάμ. Ο αυτοκράτορας, παρότι αρνήθηκε να ασπαστεί τη νέα θρησκεία, διέταξε την κατασκευή ενός μεγαλόπρεπου τζαμιού στην Καντόνα ως ένδειξη σεβασμού προς τα ισλαμικά διδάγματα. Στο πέρασμα των αιώνων, το - σουνιτικό - Ισλάμ βρήκε ανταπόκριση και παγιώθηκε σε πληθυσμούς της κινεζικής επικράτειας, και παρά τις περιόδους καταστολής του, π.χ. κατά την γενικά αντιθρησκευτική Πολιτιστική Επανάσταση, σήμερα επισήμως απαριθμεί άνω των 20 εκατομμύρια πιστούς, αριθμός πολύ μεγαλύτερος από τα περισσότερα κράτη της Μέσης Ανατολής. Επιπλέον, αποτελεί το βασικό στοιχείο εθνικής ταυτότητας των 10 μουσουλμανικών μειονοτήτων της Κίνας, οι πιο πολυάριθμες από τις οποίες είναι οι Χουέι (Hui), φυλετικά όμοιοι με την κινεζική Χαν (Han) πλειονότητα και με μόνη διαφορά τη μουσουλμανική τους πίστη, και οι Ουιγούροι (Uyghur), τουρκικό φύλο που κατοικεί στην Σιντζιάνγκ (Xinjiang) στα δυτικά σύνορα της Κίνας, και που είναι γνωστοί στη Δύση για την αυτονομιστική τους δράση. Οι δύο αυτές μειονότητες αποτελούν και τα αντιπροσωπευτικά άκρα ενός ευρέως φάσματος μουσουλμανικής λατρείας στην Κίνα

Είναι κοινό μυστικό ότι όταν κανείς αξιολογεί μια πληροφορία ή είδηση μεγαλύτερη σημασία έχει το ποιος το λέει και δευτερευόντως το τι λέει, καθώς η απόδοση της αλήθειας υποκρύπτει από μόνη της μια πολιτική σκοπιμότητα. Το ζήτημα της παρουσίας των salafi-jihadi στο Λίβανο και τη Παλαιστίνη δεν ξέφυγε από αυτή τη λογική.