ΚΕΝΤΡΟ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΩΝ, ΜΕΣΑΝΑΤΟΛΙΚΩΝ & ΙΣΛΑΜΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

  • Ελληνικά
  • English
  • Αρχική
  • Σχετικά
    • ΚΕΜΜΙΣ
    • Η Ομάδα
  • Εκδόσεις
    • Επίκαιρη Ανάλυση
    • Middle East Bulletin
    • Κείμενα Ανάλυσης
    • Γνώμες
    • Βιβλιοκριτικές
    • Συνεντεύξεις
    • Kurdish Report
    • Turkey Report
    • Society and Culture Review
    • Εκθέσεις CRPME
  • Πηγές
  • Πολυμέσα
  • Εκδηλώσεις
  • Ανακοινώσεις
  • Επικοινωνία

  • Επίκαιρη Ανάλυση
  • Middle East Bulletin
  • Κείμενα Ανάλυσης
  • Γνώμες
  • Βιβλιοκριτικές
  • Συνεντεύξεις
  • Kurdish Report
  • Turkey Report
  • Society and Culture Review
  • Εκθέσεις CRPME

Εγγραφή

captcha 

*Σημειώνεται ότι τα άρθρα δημοσιεύονται είτε στα ελληνικά είτε στα αγγλικά και δεν μεταφράζονται.

*Καμία προσωπική σας πληροφορία δε χρησιμοποιείται για λόγους πέραν από την ενημέρωσή σας σχετικά με τις εκδόσεις του ΚΕΜΜΙΣ.

Διατηρείτε πάντα το δικαίωμα να απεγγραφείτε από το newletter μας οποιαδήποτε στιγμή θέλετε.

  • Αρχική
  • Εκδόσεις
  • Επίκαιρη Ανάλυση
  • Middle East Flashpoints
  • Η Γάζα και το νέο στρατηγικό «μέτωπο» του Ισραήλ
Τρίτη, 15 Ιουλίου 2014 03:00

Η Γάζα και το νέο στρατηγικό «μέτωπο» του Ισραήλ

Γράφτηκε από τον Sotiris Roussos
  • μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Εκτύπωση
  • E-mail
Twitter
Η επιχείρηση του ισραηλινού στρατού στη Γάζα και οι συνεχιζόμενες επιθέσεις εντός της Δυτικής Όχθης από παραστρατιωτικές ομάδες Ισραηλινών εποίκων εναντίον Παλαιστινίων δεν αποτελούν βέβαια «απάντηση» στην δολοφονία των τριών Ισραηλινών εφήβων. Προφανώς αποτελούν τα δύο σκέλη ενός σχεδίου του Ισραήλ για αποδυνάμωση ή και εξάλειψη της Χαμάς ως στρατιωτικής και πολιτικής δύναμης. Σημαντικές δεξαμενές σκέψης που καλύπτουν σχεδόν όλο το πολιτικό φάσμα του Ισραήλ, προτρέπουν όχι απλά για αεροπορικές επιθέσεις και επιλεκτικές χερσαίες επιχειρήσεις αλλά για ανακατάληψη της Λωρίδας της Γάζας για ορισμένο χρονικό διάστημα ώστε να εφαρμόσουν τις τακτικές που εφαρμόστηκαν το 2002 κατά την επιχείρηση «Αμυντική Ασπίδα» εναντίον της δεύτερης παλαιστινιακής Ιντιφάντα.

 


Το προσδοκώμενο αποτέλεσμα είναι η ολοκληρωτική καταστροφή των στρατιωτικών υποδομών και της οργανωμένης βάσης της Χαμάς. Εκείνο που ενδιαφέρει ιδιαίτερα είναι η διάλυση του δικτύου πληροφοριών της Χαμάς που αποδεικνύεται πολύ αποτελεσματικό στην αντιμετώπιση της ισραηλινής palestine gaza woman in blood mohammed salemδιείσδυσης. Αν δεν επιτευχθεί η πλήρης καταστροφή των δυνατοτήτων της οργάνωσης, θα έχει τουλάχιστον αποδυναμωθεί τόσο πολύ η Χαμάς ώστε να αμφισβητηθεί στρατιωτικά από τζιχαντιστικές οργανώσεις τύπου αλ-Κάιντα που δρουν στη Λωρίδα και οι οποίες βρίσκονται σήμερα υπό απηνή διωγμό από αυτήν. Μάλιστα ισραηλινοί αναλυτές χρησιμοποιούν ως παράδειγμα το ασαντικό καθεστώς στη Συρία που πέτυχε να στρέψει τους τζιχαντιστές εναντίον της υπόλοιπης αντιπολίτευσης. Το μόνο που προβληματίζει τις αναλύσεις αυτές είναι ότι, με δεδομένη την πληθυσμιακή πυκνότητα της Λωρίδας, μια επιχείρηση ανακατάληψης θα σημαίνει παλαιστινιακό λουτρό αίματος. Δεν φαίνεται ωστόσο να προβληματίζει η πιθανότητα δημιουργίας χάους που θα επεκταθεί και στο ήδη ιδιαίτερα ασταθές Σινά. Από την άλλη πλευρά, η Χαμάς βρίσκεται σε ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση. Η οικονομική κατάσταση στη Λωρίδα της Γάζας γίνεται απελπιστική και η πολιτική της στήριξη αμφισβητείται από άλλες οργανώσεις, όπως ο Ισλαμικός Τζιχάντ και ομάδες της νεολαίας. Τα εξωτερικά στηρίγματα της αποδυναμώνονται, μετά τη ρήξη της εξόριστης ηγεσίας της με τον Άσαντ, την αποχώρηση από τη Δαμασκό και την σχετική ψύχρανση των σχέσεων της με την Τεχεράνη.

Η επιλογή του χρόνου της επιχείρησης δεν σχετίζεται μόνο με την κατάσταση στα Παλαιστινιακά Εδάφη και την προσπάθεια συγκρότησης κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Το Ισραήλ αντιλαμβάνεται ότι η Μέση Ανατολή έχει πια εισέλθει σε μια νέα περίοδο αστάθειας. Οι τεκτονικές πλάκες στις οποίες είχε στηριχθεί το περιφερειακό οικοδόμημα της Μέσης Ανατολής έχουν αρχίσει να κινούνται και η ηφαιστειακή λάβα έρχεται στην επιφάνεια. Τα σύνορα που χαράχθηκαν υπό δυτική επιρροή και διατηρήθηκαν για περίπου έναν αιώνα αμφισβητούνται στην πράξη. Καθεστώτα στην Αίγυπτο, τη Λιβύη, τη Συρία, φιλικά ή εχθρικά, πάντως προβλέψιμα, ανατρέπονται ή κλυδωνίζονται σοβαρά. Κράτη που αποτελούσαν βασικούς πυλώνες της δυτικής επιρροής, όπως η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία, απομακρύνονται περισσότερο ή λιγότερο από τις αμερικανικές επιλογές στην περιοχή και ακολουθούν διαφορετικές τακτικές και στρατηγικές. Το Ιράν αποκτά εκ των πραγμάτων την ηγεμονική θέση που αποζητούσε με τεράστιο όμως κόστος και συνεχή αφαίμαξη στην προσπάθειά του να στηρίξει τα φιλικά προς αυτό καθεστώτα στη Συρία και το Ιράκ. Αναπτύσσονται νέες κρατικές οντότητες ή ημι-κρατικά υβρίδια όπως το ιρακινό και το συριακό Κουρδιστάν ή η περιορισμένη εδαφική βάση του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και της Μείζονος Συρίας (ΙΚΙΣ) στο κεντρικό Ιράκ και την ανατολική Συρία. Μη κρατικοί δρώντες όπως η Χεζμπολλά και το ΙΚΙΣ αποκτούν πραγματικά διεθνή ρόλο παρεμβαίνοντας ανοικτά στα εσωτερικά άλλων κρατών. Το δεύτερο μάλιστα απειλεί πια άμεσα τη σταθερότητα του ιορδανικού βασιλείου, του τελευταίου «κράτους-αναχώματος» πριν το Ισραήλ. Τέλος, η αμερικανική στρατηγική γίνεται όλο και πιο θολή, αμφιταλαντευόμενη μεταξύ της άμεσης επέμβασης και της εκ του μακρόθεν επιρροής επιτυγχάνοντας περιφερειακές συνεννοήσεις με δυνάμεις όπως η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία ή και το Ιράν ακόμα εφ'όσον επιλυθεί το πρόβλημα του πυρηνικού προγράμματός του.palestine gaza israelis watch bombings

Απέναντι σε αυτές τις αλλαγές το Ισραήλ απαντά με δύο τρόπους. Πρώτον, με το να προσπαθεί να εξαλείψει τις απειλές στο παλαιστινιακό μέτωπο με διπλή επιχείρηση, στρατιωτική στη Γάζα και παραστρατιωτική, των εποίκων, στην Δυτική Όχθη. Αυτό σημαίνει ότι το σύνολο σχεδόν της πολιτικής ελίτ του Ισραήλ έχει καταλήξει στη θέση ότι δεν υπάρχει πιθανότητα ειρήνης με τους Παλαιστινίους και ότι η λύση των δύο κρατών δεν υφίσταται πλέον. Το Ισραήλ χάνει έτσι τον δημοκρατικό χαρακτήρα του και μετατρέπεται σε μια Νότιο Αφρική, ένα κράτος-απαρτχάιντ λίγες εκατοντάδες μίλια από την Ευρώπη. Μια τέτοια εξέλιξη θα αλλάξει άρδην και τον χαρακτήρα, τη στρατηγική και τις τακτικές του παλαιστινιακού κινήματος μετατρέποντάς το από εθνικο-απελευθερωτικό κίνημα σε κίνημα ανθρωπίνων, πολιτικών και κοινωνικών, δικαιωμάτων όπως το νοτιοαφρικανικό.

Δεύτερον, η στρατηγική του Ισραήλ αποσκοπεί στην σύμπηξη μιας συμμαχίας εναντίον των «δολιοφθορέων της ειρήνης», δηλαδή του Ιράν, της Χεζμπολλά, των σιιτών του Ιράκ, της Χαμάς και των Αδελφών Μουσουλμάνων στην περιοχή. Πιθανοί εταίροι σε μια τέτοια συμμαχία θα ήταν η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος, η Ιορδανία και γιατί όχι, ένα ανεξάρτητο κουρδικό κράτος στο βόρειο Ιράκ. Παρά τις λεκτικές επιθέσεις και τη γραφειοκρατική ρητορική τύπου Αραβικού Συνδέσμου εναντίον της ισραηλινής επίθεσης, μια τέτοια συμμαχία, παρότι φαίνεται ετερόκλητη, είναι πιθανή. Συνεκτική ουσία της είναι η απειλή μιας πιθανής ιρανική ηγεμονίας, η πολιτική παρουσία των Αδελφών, η απρόβλεπτη συμπεριφορά της ερντογανικής Τουρκίας και βέβαια η διστακτικότητα των ΗΠΑ. Θα καταφέρει όμως μια τέτοια συμμαχία να συγκρατήσει τη λάβα από την κίνηση των τεκτονικών πλακών της ιστορίας; Ίδωμεν...

 

Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών στις 12 Ιουλίου 2014

Ετικέτες
  • Gaza
  • israeli-palestinian conflict
  • israeli intervention 2014
  • Γάζα
  • Ισραήλ
  • ισραηλοπαλαιστινιακή σύγκρουση
  • ισραηλινή επέμβαση 2014
Sotiris Roussos

Σωτήρης Ρούσσος

Καθηγητής με αντικείμενο «Διεθνείς Σχέσεις και Θρησκεία στη Μέση Ανατολή» στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και επιστημονικός υπεύθυνος του Κέντρου Μεσογειακών, Μεσανατολικών και Ισλαμικών Σπουδών (ΚΕΜΜΙΣ) στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Έχει επίσης διδάξει "Διεθνείς Σχέσεις στη Μ. Ανατολή και τον Τρίτο Κόσμο" στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.Διετέλεσε Πρόεδρος του Τμήματος την περίοδο 2008-2011. Την περίοδο 1997-2003 ήταν Εμπειρογνώμονας για τη Μέση Ανατολή στο Υπουργείο Εξωτερικών. Διετέλεσε μέλος των Task Force for Water Issues and the Palestinian Refugees του Ειδικού Απεσταλμένου της Ε. Ε. για τη Μέση Ανατολή και της Άτυπης Διεθνούς Ομάδας για την Ιερουσαλήμ. Την περίοδο 1997-1999 ήταν βασικό στέλεχος στην ομάδα οργάνωσης της ειρηνευτικής πρωτοβουλίας “Συναντήσεις των Αθηνών” μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών πολιτικών προσωπικοτήτων. Το 2009 ορίστηκε Εκπρόσωπος της Προεδρίας του ΟΑΣΕ για τους Μεσογειακού Εταίρους. Το 2012 διετέλεσε Visiting Scholar στο University of California, Santa Barbara (UCSB). Έχει συγγράψει βιβλία και άρθρα για την περιφερειακή ασφάλεια στη Μέση Ανατολή, το πολιτικό Ισλάμ και τους χριστιανούς στην Μέση Ανατολή.

Πατήστε εδώ για να δείτε το πλήρες βιογραφικό & τη λίστα των άρθρων του συγγραφέα

 

επιστροφή στην κορυφή
  • logo with shadow

Το Κέντρο Μεσογειακών,Μεσανατολικών και Ισλαμικών Σπουδών φιλοξενεί πληθώρα διαφορετικών απόψεων στα πλαίσια του ελεύθερου ακαδημαϊκού διαλόγου. Οι απόψεις αυτές δεν αντανακλούν υποχρεωτικά τις απόψεις του Κέντρου. Η χρήση και αναπαραγωγή οπτικοακουστικού υλικού για τις ανάγκες της ιστοσελίδας του ΚΕΜΜΙΣ γίνεται για ενημερωτικούς, ακαδημαϊκούς και μη κερδοσκοπικούς σκοπούς κατά τα προβλεπόμενα του Νόμου 2121/1993 (ΦΕΚ Α' 25/4-3-1993) περί της προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας, καθώς και του άρ.8 του Νόμου 2557/1997 (ΦΕΚ Α' 271/1997).

Copyright © Copyright © 2016-17 CEMMIS 2025 All rights reserved. Custom Design by Youjoomla.com