Through its long history, NATO’s strategic concept has been offic ially changed five times, 1 always trying to keep up with consecutive changes in the international environment. But, except from the offic ial changes of NAT O’s strategy, there have also been changes in its regional strategy, which reflec ts its overall one. Right after USSR’s collapse, USA’s emergence as the only superpower and the rise of global terrorism, the alliance has tried to change its traditional “unilateral” way of ac ting. Since 1 9 9 1 , NAT O has tried to establish “cooperative security arrangements in its neighbourhood”. 2 As Karl-Heinz Kamp puts it, “in the aftermath of the Cold War, the partnership concept served NAT O primarily as a political tool for maintaining order”

Για δεκαετίες μετά την ανεξαρτησία της και μέχρι τα τέλη σχεδόν του εικοστού αιώνα οι Μεγάλες Δυνάμεις ενέτασσαν την Ελλάδα στο στρατηγικό σχεδιασμό της Εγγύς Ανατολής, μιας περιοχής που απλωνόταν από τα Νότια Βαλκάνια μέχρι την ακτές του Λιβάνου και της Αιγύπτου. Κατά τη διάρκεια της ψυχροπολεμικής περιόδου έως το 1974, η Ελλάδα χειμαζόμενη από εσωτερικά προβλήματα κλήθηκε να αντιμετωπίσει πολύ σοβαρά διλήμματα στο διπλωματικό πεδίο, κυρίως στις σχέσεις της με την Μεγάλη Βρετανία, την Ευρώπη, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, αλλά και με τις αραβικές χώρες. Οι πολιτικές πρακτικές των ελληνικών κυβερνήσεων τις δεκαετίες του '50 και '60 σχετικά με το Κυπριακό ζήτημα ήταν καθοριστικές για την τροπή των εξελίξεων και την επακόλουθη τουρκική εισβολή.